La Masia - nowy model duszpasterstwa.

Adam Asnyk [Miejmy nadzieję!]

Miejmy nadzieję!… nie tę lichą, marną, 

Co rdzeń spróchniały w wątły kwiat ubiera, 

Lecz tę niezłomną, która tkwi jak ziarno

Przyszłych poświęceń w duszy bohatera.

Miejmy nadzieję!… nie tę chciwą złudzeń, 

Ślepego szczęścia płochą zalotnicę, 

Lecz tę, co w grobach czeka dnia przebudzeń, 

I przechowuje oręż i przyłbicę.

Miejmy odwagę!… nie tę jednodniową, 

Co w rozpaczliwem przedsięwzięciu pryska, 

Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową

Nie da się zepchnąć z swego stanowiska. 

Miejmy odwagę!… nie tę tchnącą szałem, 

Która na oślep leci bez oręża, 

Lecz tę, co sama niezdobytym wałem

Przeciwne losy stałością zwycięża. 
Miejmy pogardę dla rzekomej sławy, 

I dla bezprawia potęgi zwodniczej, 

Lecz się nie strójmy w płaszcz męczeństwa krwawy, 

I nie brząkajmy w łańcuch niewolniczy. 

Miejmy pogardę dla pychy zwycięskiej, 

I przyklaskiwać przemocy nie idźmy! 

Ale nie wielbmy poniesionej klęski, 

I ze słabości swojej się nie szczyćmy. 

Przestańmy własną pieścić się boleścią, 

Przestańmy ciągłym lamentem się poić: 

Kochać się w skargach jest rzeczą niewieścią, 

Mężom przystoi w milczeniu się zbroić… 

Lecz nie przestajmy czcić świętości swoje, 

I przechowywać ideałów czystość: 

Do nas należy dać im moc i zbroję, 

By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość.

1872